استراتژی فرهنگی، آنچه که نیست...

جمهوری اسلامی از ابتدا به عنوان یک حکومت دینی نه تنها در برابر امور مادی بلکه در برابر امور معنوی نیز خود را مسئول می دانست، قوانینی مانند قانون حجاب نمونه ای از این رویکرد است. البته اهمیت این قوانین نه صرفا به عنوان قوانینی فردی، بلکه به عنوان قوانینی اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. از ابتدای انقلاب نحوه ی برخورد با مسائل فرهنگی و اجتماعی موضوعی داغ بوده است، گاهی منادی برخوردهای فرهنگی اکبرپونزی ها بوده اند که نه تنها موافق آرای جمهوری اسلامی نبوده بلکه مخالف دیدگاه های ناب اسلامی نیز بوده است و تنها موجب هزینه زایی برای انقلاب اسلامی شده است. به هر حال پس از گذشت این سال ها هنوز در مواجهه با آسیب های اجتماعی و فرهنگی استراتژی خاص و مدونی طرح و ارائه نشده است. برای مثال صدا و سیمای ملی به عنوان بزرگترین منبع فرهنگی که به صورت اختصاصی شبکه های تلویزیونی را در اختیار دارد در برنامه ای دست به سانسور لگوی تیم رم میزند و در برنامه ای دیگر از منادیان سند 2030 به عنوان مهمان دعوت به عمل می آورد آنچه عامل این گونه برخورد هاست، نبود یک سند و راهبرد مشخص است.