اگر بخواهیم بخشی از نارضایتی های اخیر را بررسی نماییم آن را نه در قالب عملکردی، بلکه در قالب ذهنی باید مورد کنکاش قرار دهیم، آنجا که دکتر نوبخت در جواب منتقدان به وضع معیشت مردم می گوید: «آیا سفرههای مردم اردیبهشت ماه پارسال رنگینتر بود و امسال خالیتر شده است؟» ناظر به همین مسئله است، امروز این فشارهای ذهنی هستند که با بر هم کنش فشارهای عملکردی نارضایتی ها را افزایش داده اند. اگر بخواهیم بین دلایل اولیه ی نارضایتی و ثانویه آن تفاوت قائل شویم دلایل اولیه آن ذهنی و دلایل ثانویه ی آن را میتوان عملکردی دانست. هر چند در عمل شاهد افزایش قیمت دلار و سکه و ... هستیم اما بخش اعظمی از افزایش قیمت ها به دلیل هجوم سرمایه های سرگردانی ست که به دلیل نارضایتی ذهنی برای افراد جامعه به وجود آمده است. اما این نارضایتی ذهنی چگونه به وجود آمده و نقش آن در کجای معادلات است؟