فمنیسم: زن گرایی یا زن زدایی

فمنیسم، جنبشی که با شعار توانمند سازی زنان پا به عرصه ی اجتماع گذاشت. حق رای زنان را از نتایج عمده ی این جریان محسوب می کنند، اما برای شناخت فمنیسم باید به معانی مفهومی آن بیشتر پرداخت. فمنیسم با شعار سرکوب زنان در سده های اخیر خواستار حضور بیشتر زنان در عرصه های اجتماعی، سیاسی و خصوصا اقتصادی بود. فمنیسم آمده بود تا تمامی نابرابری ها را رفع کند اما نگاه فمنیست ها در رفع این نابرابری ها غالباً رنگ مردانه ای داشت. اصولا به زنان توصیه می شد برای اثبات خویش رفتار های مردانه بود انجام بدهند و قاعدتا در این ملاک سنجی همیشه زنان در حال دویدن پشت سر مردان بودند، نتیجه ی این دویدن های بی پایان، فمنیست های رادیکالی بودند که معتقدند آنچنان جهان و ساختارهای آن مردانه است که نه با قانون و نه هیچ سازوکار دیگری نمی توان در برابر مردان مقاومت کرد و تنها راه نجات زنان، نابودی مردان است!!!

در ادامه ی این فرآیند جریان، زنان ضد فمنیست نیز ظهور میکند، آنانی که هر روز شاهد مشکلات و نادیده انگاشته شدن نقش زنانه در جامعه هستند، اگر قرار باشد زنان در مقایسه با کارهای مردانه قرار بگیرند به چنین جنبشی زن گرایی نمی توان لقب داد بلکه این جنبش، زن زداست، ماهیت مادری و همسری را حذف می کند، زن را نه به عنوان یک سوژه بلکه به عنوان یک شی در نظر بگیرد. سوالی که فمنیسم از هر زن می پرسد این است: شما تا چه اندازه مرد شده اید؟ و این سوال چیزی جز زن زدایی نیست. در تحقیقی که در 2017 در نشریه daily times  منتشر شده است، بیان می گردد که زنان ضد فمنیسم معتقدند مادر و همسر بودن لذت بخش است و این چیزی ست که فمنیسم آن را نمی فهمد هر چند این موضوع تنها مشکل فمنیسم ها نیست.

اما آنچه موجب شده فمنیست ها را بیشتر بشناسیم، بروز گاه و بی گاه این جنبش در ایران است، فمنیست های ایرانی بسیار بیشتر از هم قطاران غربی خود در این روند افراط می کنند، چرایی مسئله در این است که در غرب پس از سالهای اوج گیری فمنیست، مشکلات این پدیده برای زنان غربی ظهور و بروز بیشتری داشته است تا جایی که امروز عده ای از زنان به مقابله با آن پرداخته اند، اما در ایران در ترسیم جامعه ی ایده آل غربی که یکی از پدیده های آن فمنیسم است اغراق شده و مشخصا راه حل زنان در جامعه فمنیسم یا رفتارهای مشابه آن نیست. به هر حال این زن ایرانی ست که باید راه خود را انتخاب کند...